De vlucht van Sabena ging van Brussel naar Cairo. Later zou blijken dat dit drievierde van het totale budget zou gaan kosten, want éénmaal ter plaatse verliep de reis echt extreem low budget. Snikheet was het. De maand mei was misschien niet het juiste moment voor een inspannende reis als deze. In Cairo sliepen alle backpackers in die tijd op een paar honderd meter van Tahrir Square in een gebouw met alleen maar matrassen zonder bedden. De eigenaar noemde zich Sgt. Peppers en de prijs voor één nacht was 1 Egyptische Pond (toen 45 BEF). Van daar startte het avontuur. Tijdens mijn ritje te paard tussen Cairo en Saqqara ging ik met paard en al over kop door het mulle zand en de brandende zon, en liep ik pijnlijke schaafwonden op, die me de rest van de reis zouden parten spelen. Ik heb Saqqara slechts vanop afstand gezien.Toch kon dat me niet ervan weerhouden van te genieten van ieder moment.
In Luxor kostte een kamer nog 60 piasters (30 BEF) en was de thermometer al ver boven de 40°C gestegen. Van daar ging het per huurfiets naar de Vallei van de Koningen. In Aswan werd het nog heter en deed ik het meeste te voet.
Na een week was ik behoorlijk uitgeput van de extreme reisomstandigheden en besloot ik naar de Rode Zee te trekken, langs de enige weg dwars door de woestijn. Ik kwam uit in Hurghada. Het krioelde er nog van de soldaten, die net een oorlog uitgevochten hadden met Israel. Even verderop was de bouw gestart van het beach resort van de toekomst. De kleine huisjes op het strand waarin de soldaten gewoond hadden tijdens de oorlog, waren nu voor een prikje te huur voor de zeldzame toerist die al deze weg durfde op te gaan. De schaafwonden op mijn rug waren nu echt voelbaar in het zoute water, maar de onderwaterwereld met kleurrijke vissen en koralen maakte heel veel goed. Na enkele dagen trok ik noordwaarts naar Suez en zijn kanaal. Suez was aan flarden geschoten en geen plaats om te blijven. Het kanaal zelf was helemaal surrealistisch. Als je een paar honderd meter van het kanaal verwijderd was, zag je een volledig plat zinderend landschap zonder water. Dat zat net iets dieper. En in die omgeving kwamen dan de reuzentankers doorgevaren, alsof ze in het midden van de woestijn onderweg waren. En toch was het geen fata morgana. Laatste hoogtepunt was het bezoek aan Port Said, waar ik een défilé van president Anwar Sadat kon meemaken. Het jaar daarop werd hij vermoord door moslim-fundamentalisten.
Zoals je zal zien in de reeks hier beneden, hebben de meeste dia’s de tand der tijd niet doorstaan. Dit waren oorspronkelijk vierkante dia’s uit een low budget pocketcamera. Ze zijn nu rechthoekig gemaakt en digitaal bewerkt: zo veel mogelijk krassen en stofjes weggehaald, kleur en contrast verbeterd, en effecten toegevoegd om ze nog enigszins het bekijken waard te maken. Voor mooiere beelden van Egypte ga je best naar de reeks van 2004. Nog iets wat de Egypte-kenners meteen zullen merken: de dia’s zijn in spiegelbeeld ingescand. En tenslotte: Ja, ik had een baard in 1980 !
